ناتمام
این روزها، یاد آور برخی وقایع پس از 8 سال دفاع مقدس است… نمی پرسید چرا؟… پس از جنگ مدعی ها زیاد شدند… “لاکپشت های سرداب خفتگی” به پا خواستند و ادعای “نره شیری” کردند… عده ای هم که از نطفه “کرم زاده” بودند… هنوز به پیله نرفته بال “پروانه” نشان دادند… یکی از اسناد ملعبه دست جماعتهایی چنین خط امامی بودن بود… خط خمینی… همراه خمینی بودن… این روزها اما… نسل ما که هم عصر امامت خامنه ای است… هر روز شاهد پدیده های نوظهور طرفداران خامنه ای است… “ریه حزب الله” نفسش یکی نیست… همین است که صدای آه حضرت ماه در چاه منعکس می شود آب می لرزد به خویش از سوء استفاده های عجیب و غریب از نام آقا… از راه آقا… و از حتی رفتن در بیت آقا… شاخص سخن آقاست و سخن آقا عیان… چه نیازی هست عبای آقا را سر نیزه بگیریم برای اثبات ادعای خود… من اگر این را می گویم قبل از اینکه یک سوزن به تو بزنم آقای “رفیق” یک جوال دوز به انگشتانم فرو می کنم تا مبادا که نام خامنه ای را ، راه و روش خامنه ای را با اعمال خودم منطبق کنم… نه این رسم “عیاران” نیست… این رسم “عطاران” است که هیچ گاه نمی گویند مشک من بوی خوش نمی دهد و حنایم رنگ ندارد… شاید مظلومیت آقا بیشتر از ناحیه بدنه حزب الله است تا حمله دشمن… از خرده گیری کم کنید… اسم شریف آقا … اسم یک جناح و دو جناح یا یک حزب و دو حزب نیست… یک کلام: آقا “آقاست”… مردی و می خواهی آقایی کنی با آقا باش…دم بر نیاور که آقا با توست… عالم و آدم می فهمند آقا سخنش با کیست… مردی… بشو “ذوالفقار رهبر” نه مایه ننگ پسر حیدر… اینقدر آقا را مظلوم نکنیم… آقا نه با من است نه با شما…آقا نه به من نیاز دارد نه به تو… نه با قلم من آقا شده نه با قلم تو… مردی و ادعای عیاری می کنی… از آقا یاد بگیر …”آقا باش“… تکمله: گله دارم از همه کسانی که نام خامنه ای را گره می زنند به نام خود و هر کاری دلشان خواست می کنند… گله دارم از این همه نارفیقی… این مرام ولایتمداری نیست، ولایتمدار مخلص کسی است که وقتی مایه افتخار شد آن را از عزیزش بداند و هنگامی که عصیانش افشا شد نزند به پای عزیز… مردی و ادعای دلاوری و ادبت می شود… خودت را نشان بده… تیربارت را بگیر به سمت دشمن … هر چقدر دشمن را پیاده کردی … خامنه ای دوست تری… تو باعث خم ابرو و چروک جبین و محاسن سپید آقا مشو… آقای رفیق با توام… “آقا باش”…
بس است بازی با برچسب “خامنه ای”
| Design By : Pichak |
